Έκθεση
Στην έκθεση παρουσιάζονται περίπου 90 έργα από όλες τις περιόδους της εικαστικής διαδρομής του σημαντικού καλλιτέχνη, μιας διαδρομής που υπερκαλύπτει τον μισό αιώνα, με αφετηρία τη δεκαετία του ‘50, όταν ήταν ακόμα φοιτητής στην ΑΣΚΤ, ενώ τα πιο πρόσφατα χρονολογούνται το 2016. Ο βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών δημιουργός, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, διδάχθηκε τη ζωγραφική από τον Γιάννη Μόραλη, παρουσίασε έργα του σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις κι εκπροσώπησε την Ελλάδα σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, όπως η Μπιενάλε του Sao Paolo (1981) τα Ευρωπάλια (1982) και η 3η Μπιενάλε Χαρακτικής του Baden Baden (1983).
«Ο Σωτήρης Σόρογκας, ένας ξεχωριστός, ολοκληρωμένος πνευματικός άνθρωπος, μια χαρισματική, ανήσυχη προσωπικότητα, δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος εικαστικός καλλιτέχνης», σημειώνει στο κείμενό της στον κατάλογο της έκθεσης η γενική γραμματέας του Δ.Σ. του Τελλογλείου, καθηγήτρια του ΑΠΘ, Αλεξάνδρα Γουλάκη – Βουτυρά και προσθέτει: «Ανήσυχος διανοούμενος, με μια στοχαστική, ασκητική, ιερατική στάση απέναντι στα πράγματα, τη ζωή, τον κόσμο, είναι εξίσου δάσκαλος, μελετητής, μαχητής σε θέματα πολιτισμού, ηθικής, αδιεξόδων, φιλοσοφικών-μεταφυσικών ερωτημάτων, με μια έντονη τάση στην ποιητική έκφραση, με εκλεκτικές συγγένειες που έχουν επανειλημμένα επισημανθεί ως επιδράσεις, φιλίες, επιρροές».
Δεσπόζουσα θέση στην έκθεση έχει ένα έργο από τη συλλογή του Τελλογλείου -«Ο ωραιότερος πίνακας της νεοελληνικής ζωγραφικής» κατά την Αλίκη Τέλλογλου- το τρίπτυχο του Σόρογκα, Ο καθιστός άνδρας με το κόκκινο γαρύφαλλο (Νίκος Μπελογιάννης), έργο του 1971 (ακρυλικό και κάρβουνο 162Χ130 εκ. το καθένα).
Κι ακόμη, στην έκθεση στο Τελλόγλειο ξεδιπλώνονται τα αγαπημένα θέματα του καλλιτέχνη: πέτρες, αρχαία ελληνικά αγάλματα, τμήματα ερειπίων, παπαρούνες, κουρέλια, σκουριές, αλυσίδες, θαλασσινά ξύλα, βάρκες, πόρτες, άλογα και πορτρέτα. Βασικά χαρακτηριστικά τους το καθαρό, αψεγάδιαστο σχέδιο και η λιτή χρωματική παλέτα του, όπου κυριαρχούν το μαύρο και το άσπρο, ενώ δευτερεύοντα λόγο έχουν το γαλάζιο, το κόκκινο κι αποχρώσεις του κίτρινου.
Τα θέματα που επιλέγει ο Σωτήρης Σόρογκας δηλώνουν τον ποιητικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τον χώρο, τον χρόνο και τη μεταξύ τους σχέση, τη ζωή και τον θάνατο, ιδίως την φθορά. «Είναι δύσκολο να προσδιορίσω τους λόγους αυτής της εμμονής στα θέματα της φθοράς, και όποτε το επιχειρώ διαπιστώνω τον κίνδυνο διολισθήσεως σε τέλματα συναισθηματισμού, τα οποία κατά τη γνώμη μου, είναι θανάσιμα αμαρτήματα όχι μόνο για τον ζωγράφο, αλλά και για κάθε δημιουργό», γράφει ο ίδιος.
Στην έκθεση η ζωγραφική του Σόρογκα παρουσιάζεται σε αμφίδρομη σχέση με την ποίηση του Σεφέρη, με την οποία ο μεγάλος ζωγράφος ανέπτυξε στενή σχέση, αλλά και του Ελύτη, του Κάλβου, του Εγγονόπουλου, του Εμπειρίκου, του Ρίτσου, της Δημουλά κ.ά. «Ο Σόρογκας, ωστόσο, δεν οπτικοποιεί την ποίησή τους, αλλά συμπορεύεται, συνυπάρχει. Δεν ερμηνεύει αυτά που λέει ο ποιητής, αλλά εκφράζει ζωγραφικά αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις», παρατηρεί η κ. Βουτυρά.
Σημαντικές ενότητες αποτελούν οι μακέτες που φιλοτέχνησε για το Αττικό Μετρό-Σταθμό Λαρίσης, καθώς και τα πορτρέτα μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας, όπως ο Γιώργος Σεφέρης, ο Κ.Π. Καβάφης, ο Γιώργος Βιζυηνός, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αλλά και σύγχρονων ποιητών με τους οποίους συνδέθηκε με φιλικούς δεσμούς, όπως οι Μιχάλης Γκανάς και Αντώνης Φωστιέρης. Παράλληλα παρουσιάζονται αγιογραφίες του καλλιτέχνη και φωτογραφίες του.